Eindelijk ben ik dan aan deze blog toegekomen. Ik had het er gewoon te druk voor. Dat is tegelijk de paradox van dit stukje. Want mijn stelling is dat we moeten ophouden met zeuren dat we het zo druk hebben.
Het lijkt wel een competitie te worden. Wie heeft het het drukst en wie schreeuwt het het hardst van de daken? Op de (inderdaad wat obligate) vraag: hoe gaat het met je? krijg ik steeds vaker het antwoord: “goed, maar veel te druk, mijn mailbox ontploft zo wat, ik ren van overleg naar overleg, tien ballen tegelijk in de lucht, het is hier een gekkenhuis, etc.” Dat vroeg ik niet. Ik vroeg hoe het met je gaat, met jou, niet met ‘de organisatie’ of ‘het werk’. Waarom doen we dit elkaar en ons zelf aan? Ik doe er zelf aan mee hoor. Maar ik vind het tijd voor enige reflectie hierop. Drukte zit in je hoofd.
Het nog steeds breed gedragen enthousiasme over het feit dat ‘corona ons de mogelijkheden van online werken heeft laten zien’, onderschrijf ik maar ten dele. Sterker nog, dit heeft naar mijn overtuiging bijgedragen aan de hierboven genoemde ‘drukte hysterie’. Er is immers een cultuur ontstaan van Teams-overleggen veel te strak achter elkaar plannen, omdat het kan, omdat het efficiënt (waardeoordeel) is, omdat we reistijd besparen. Het lijkt wel een onomkeerbaar automatisme geworden. De vraag is of dit de kwaliteit van het werk ten goede komt. Ook hiervoor geldt: ik doe er zelf aan mee. Maar mijn voornemen voor ná de zomervakantie is om dit toch iets anders te gaan doen. Waarom alleen voornemens rond de jaarwisseling?
Bij Tien organisatieadvies hebben wij met zekere regelmaat onze ‘Tien-dagen’, waarbij we soms een spreker uitnodigen om te vertellen over zijn of haar werk. Enige tijd geleden hadden we een gerenommeerd, landelijk bekend bestuurder te gast, die met verve vertelde over zijn bestuurlijke ervaringen en prestaties in verschillende maatschappelijke sectoren. Die zijn indrukwekkend. Eén van zijn ‘succesfactoren’, zo vertelde hij desgevraagd: “ik zeg nooit tegen mensen dat ik het zo druk heb.” Naar zijn overtuiging – en die spreekt mij zeer aan en die deel ik – willen mensen dat helemaal niet horen, zeker niet van een bestuurder waarop zij moeten kunnen bouwen. Je moet andere mensen niet onzeker maken met jouw drukte (in jouw hoofd). Gewoon voor je houden. Ik vat hem even samen in mijn eigen woorden. Ik schat zijn werkweek in op minimaal 60 uur.
Met deze gedachten en voornemens ga ik nu een paar weken met vakantie. Ik weet nu al dat ik het daarna enorm druk zal hebben. Dat besef geeft me veel rust.
