Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: onze Nel is er niet meer…

Onze mooie, lieve, bijzondere, vierpotige collega, die haar taak als kantoorhond met verve vervulde. Altijd enthousiast als je binnenkwam, Altijd blij met een aai over haar bol (of liever nog haar buikje). En altijd in staat om je op te vrolijken als je onverhoopt eens liep te mopperen.

Ook onze bezoekers werden vaak betoverd door de charmes van Nel. Kwam je ze later nog eens tegen, dan was steevast de eerste vraag: ‘En, hoe is het met Nel?’ Pas daarna waren wij aan de beurt.

Maar ook ons kantoorhondje had niet het eeuwige leven. Bijna 13 is toch wel bejaard voor zo’n dame. We zagen wel dat ze wat ouder en strammer werd, maar ach, ze huppelde nog zo gezellig door ons kantoor en bleef de vaatwasser nog steeds mega-interessant vinden. Daarom was het voor ons allemaal toch heel erg schrikken dat ze er nu ineens niet meer is.

Een groot gemis. Primair voor Tet, haar echte baasje. Maar wij zullen ons trouwe maatje allemaal erg missen. Dag lieve Nel!