Het laatste blog op deze site is alweer even geleden. In dat blog kondigde Peter aan dat hij van Tiener een Toener werd. Toch iets waar je even stil van wordt. Dat kan ik goed begrijpen.
Maar Tien is er de organisatie niet naar om bij de pakken neer te zitten. Dus worden er mooie opdrachten vervuld, gediscussieerd aan de lunchtafel, geborreld, gelachen en soms ook een traan gelaten. Het leven gaat door én Tien gaat door. Mét mij…!
Een paar Tieners kende ik al, al jaren! En dat smaakte naar meer. Dus heb ik enige tijd geleden de stoute schoenen aangetrokken: mag ik bij jullie komen? De ballotage was streng doch rechtvaardig: met iedereen kennismaken en iedereen moest instemmen. Spannend! En leuk, want het bleek een feestje om nóg meer Tieners te leren kennen. Tot mijn grote blijdschap kwam er snel groen licht: ja, ook jij mag een Tiener worden.
Mijn huidige collega’s konden het, na van de schrik bekomen te zijn, wel begrijpen. ‘We gaan je missen (gelukkig maar 😉), maar zo’n adviesbureau, dat past helemaal bij jou.’ Toch waren er in mijn omgeving ook kritische vragen: Tiener worden, waarom zou je….? En dan ging dat om zaken als ‘de stijgende lijn van je carrière ‘doorbreken’, van zekerheid naar onzekerheid, van status naar …’.
Allemaal zaken die zo’n stap zeker spannend maken en die mijn afweging hebben aangescherpt, maar die mij vooral hebben geholpen in de overtuiging van mijn keuze.
Dus Tiener worden, organisatieadviseur worden, waarom zou je…?:
Ik kan niet voor andere organisatieadviseurs spreken, maar inmiddels kan ik die vraag voor mijzelf helder en stellig beantwoorden. Ik word organisatieadviseur omdat het voor mij het aller-, aller-, allerleukste vak op deze aarde is. Ja, je leest het goed, een vak! Iets wat ik in mijn jongere jaren eerder heb gedaan en waar ik met trots op terugkijk. En nu dus, met meer ervaring en meer (geverfde) grijze haren, weer in ga stappen. Als organisatieadviseur of interim-manager moet je altijd op je scherpst zijn. Je wordt immers ingehuurd omdat er echt iets aan de hand is, omdat er een complex vraagstuk is en/of omdat jouw specifieke competenties nodig zijn om tot oplossingen te komen. Sudderen is er niet bij: de opdrachtgever wil en verdient waar voor zijn geld. En precies dat is wat mij zo aanspreekt. Ik ben stikjaloers op managers die gewoon kunnen genieten van een organisatie die goed loopt. Ik heb het geprobeerd, meermaals, en kan echt wel trots zijn op wat mijn team heeft bereikt, maar lang duurt dat gelukzalige moment bij mij niet. Ik moet uitgedaagd worden. En dus word ik gelukkig van strategische, complexe klussen. Zaken waar ik mijn tanden in kan zetten tot de grootste knelpunten zijn opgelost of de meest complexe vragen zijn beantwoord. Maar die ik ook weer kan overdragen als de grootste dillema’s zijn vlotgetrokken.
Maar waarom zou je dan Tiener worden? ‘Waarom niet?’, zou ik zeggen? Tien is een warm bad met gedreven, slimme adviseurs en 2 toppers in de ondersteuning. Adviseurs, die publieke organisaties graag helpen met slimmer samenwerken en met de voorbereiding op opgaven van vandaag en morgen. En met humor: met mijn komst en met de komst van een paar andere leeftijdsgenoten roepen ze overal dat ze aan het verjongen zijn. Bijzonder om op je 45e een verjongende factor te zijn. Maar ook waardevol, een club met veel ervaring waar ik een hoop van kan leren. En een club waarbij ik me nu al thuis voel, terwijl ik formeel pas over een maand start.
Peter zei al in zijn blog: iets afsluiten is nodig om nieuwe wegen te ontdekken. Daar sluit ik me graag bij aan. Ik sluit een mooie en intense periode bij Veiligheidsregio Gelderland-Zuid af om ruimte te creëren voor nieuwe uitdagingen. En wat vind ik het leuk om jou, Peter, af en toe nog te treffen aan de lunchtafel bij Tien! Ondanks dat er nieuwelingen komen, hoop ik dat je je nog lang welkom voelt.
